SYMPOSIUM
(omtrent schoonheid)

in geleerde onwetendheid
waren de sprekers verdwaald
dus keerde ik huiswaarts
zonder ziel en zonder vreugd
de trein wrong zich in bochten
op weg naar de avond

en zie: het was de wereld
die antwoord en leven bracht
bij de noordwijk zag ik
hoe de echte wolken verder dreven
in de spiegeling van glazen torens
schaarbeek achterlatend zag ik
hoe het oranje van machines
om aandacht schreeuwde in het grijs
boven sint-katelijne-waver
was een bliksem een knipoog
naar de categorie van het sublieme
de regen geselde de ruit
de spreeuwen schitterden even later
als lichtende stippen boven duffel
en dan boven hove
in het magistrale avondrood
rees nogmaals de vraag:
heeft schoonheid dan toch
haar gezicht verbrand?

dirk verhaegen 1 maart 2007