Werner Cuvelier - Norman Dilworth - Lore Van Elslande - Dirk Verhaegen
Abulafia was een middeleeuwse kabbalist, de grondlegger van de 'profetische kabbala'. De kabbala, een vorm van Joodse mystiek, ziet de schepping als een linguïstisch fenomeen. Verborgen betekenissen en profetisch inzicht kunnen bereikt worden aan de hand van mathematische procedures met letters en klanken. Een eindig alfabet kan duizelingwekkende combinaties genereren. Volgens Umberto Eco* heeft Abulafia de Ars Combinatoria in zijn Kabbala van de namen tot het allerhoogste niveau ontwikkeld. Als dit Latijn is -of Hebreeuws- dan moet u zich de schepping maar voorstellen als een diepzinnig spel scrabble.
Men hoeft geen mysticus of obscure sektariër te zijn om geïntrigeerd te raken door de Kabbala. Wilde speculatie en mathematische exactheid ontmoeten er elkaar. Met taalspel en intuïtieve wiskunde liggen poëtische verbeelding en artistiek denken binnen handbereik. Tegelijk is de kabbala een vorm van abstract denken. Betekenis heeft hier eerder met syntaxis dan met semantiek te maken. Het taalspel lijkt eerder deel te nemen aan de schepping dan haar af te beelden. Maar er is meer. Van de Sefer Jetsira (Het boek der schepping) is er via Abulafia, Lullus, John Dee en Leibnitz een lijn te trekken die ons naar het computertijdperk en naar de ontcijfering van de genetische code voert.
Is datgene wat hier tentoongesteld wordt een vorm van neo-kabbalistiek? Dat zou erg misleidend zijn want het gaat hier slechts om een glimp van verre verwantschap. Wellicht hebben de kunstenaars die hier vertegenwoordigd zijn heel andere achtergronden. Het esoterische winkeltje is al helemaal niet aan de orde. Constructieve kunst, concrete kunst, systematische kunst, generatieve kunst, logische kunst, syntactische kunst, rationele systemen, minimalisme, conceptuele kunst zijn contexten en labels die ons te binnen schieten. Wat zij gemeen hebben is dat zij een beeldtaal creëren vertrekkend vanuit het elementaire, dat zij generatieve systemen ontwikkelen, dat zij werk tonen dat zich in veelvouden laat begrijpen en dat zij intensief op verkenning gaan via combinatorische mogelijkheden. De schijnbare nuchterheid van hun rationele, wiskundig georiënteerde verbeelding sluit het poëtische, het grappige, het muzikale, het meditatieve en zelfs het transcendente niet uit. Systematiek kan een vorm van ritueel handelen zijn, het kan ook een streven naar grondigheid zijn. Het gaat zeker om pogingen met kwantitatieve middelen de wereld kwalitatief te begrijpen.De onmatigheid van de veelvouden wordt beoordeeld en getemperd, niet door theologie of dogma, niet door volk of ras, niet door landsgrenzen of taalgrenzen maar door de wijsheid van de artistieke praktijk. Met bovenpersoonlijke middelen manifesteren deze kunstenaars zich als onverwisselbare artistieke individuen. Groeten dus aan Abulafia en verder vooral etcetera.
galerie EL
Drieselken 40
9473 Welle
*Umberto Eco: Europa en de volmaakte taal, Agon, 1995
Dirk Verhaegen: Tekening, 1979
.jpg)
http://waterschoenen.blogspot.be/2015/01/werner-cuvelier-norman-dilworth-lore.html
gif.gif)
.jpg)
.JPG)
+.jpg)
