TU FU

DE SNEEUW AANKIJKEND

Genoeg nieuwe geesten nu om over elke oorlog te rouwen,
en oud en eenzaam een man met zijn klacht. Wolken
scheuren aan flarden in de schemerige verte, wind
slaat een dans van onbesuisde sneeuw. Een kom

ligt bij een leeggedronken kruik smaragdgroene
wijn. Het vuur aarzelt in rood schimmenspel.
Van nergens komt nieuws. Ik zit hier,
ziel gewond, teken woorden in de leegte.

Tu Fu (achtste eeuw)

.