11/07/2025

DERROL ADAMS

Ik was 15 of 16 jaar oud. Het was zomer en ik zat op oude stenen in jonge dwaasheid van vrijheid te dromen. In de zwoele avond showden extreme minirokken in gezelschap van hun trotse mannelijke gezellen. Mijn vader wou nachtelijke foto’s maken en mijn moeder droeg het statief. Het was een moment van fragiele vrede. In de nauwe straatjes bij de Brusselse Grote Markt wist ik waar De Welkom was, de kroeg van de vrijbuiters. Niet dat ik daar klant was, zo ver was ik nog niet. De deur zwaaide open en een man waggelde de deur uit, de straat op: cowboy hat, cowboy boots. Hij had zijn banjo omhangen en zo te zien kon hij nauwelijks op zijn benen staan. Dan ging zijn lied van start en er viel niets meer te lachen. Ik heb nooit een straatzanger gekend die zulke impact had: evident, ongeforceerd, warm en aangrijpend. Na zijn lied ging hij met zijn hoed rond en verzamelde een rinkelend fortuin. Ik wist niet wie hij was maar sedertdien weet ik met zekerheid dat het Derrol Adams was. En best mogelijk dat één van de toehoorders een zeester uit de diepe blauwe zee was. Tot vandaag de dag, dus zestig jaar later, luister ik nog steeds naar die authentieke stem en dat betoverende, nooit vervelende snarenspel.

4/08/2025

ALBERT RUBENS

catalogus-monografie (ISBN 978-615-6404-26-8) met uitvoerig essay door Dirk Verhaegen (Hongaarse en Engelse tekst)

3/12/2025

ENGELEN

Denk niet dat het heiligen zijn, de engelen. Een gekibbel, prietpraat en afgunst. En dan heb ik het niet over de strijd tussen de goede engelen en de opstandelingen. Neen, die zogezegd goede engelen, dat is een raar volkje. Je moet ze horen. Als je ze uitnodigt kan je wel een en ander verwachten. Net het volkje dat zich klaarmaakt voor een modedefilé. Over kleuren, over de kleuren van hun vleugels. Degradé-blasé. Bij de ene moet het zoals bij Giotto zijn, en bij de andere zoals bij Fra Angelico. Sommigen dwepen hautain met Balla’s iridiserende compenetraties of zweren bij Albert Munsell of bij Wilhelm Ostwald. En die woordjes! Hun mondjes staan er naar. Petit bleu, fleur de lin gecombineerd met rose bagatelle. En over de knieval bij de annunciatie. Dat was studeren en ijver wie met de pluimen ging lopen. Wat een wereld! Over het woord colorimetrie struikelen ze uiteraard. Gevleugelde beperking. Enfin, je zou al blij zijn met gewoon wat tuinvogels in de struiken.

Blogarchief