ENGELEN

Denk niet dat het heiligen zijn, de engelen. Een gekibbel, prietpraat en afgunst. En dan heb ik het niet over de strijd tussen de goede engelen en de opstandelingen. Neen, die zogezegd goede engelen, dat is een raar volkje. Je moet ze horen. Als je ze uitnodigt kan je wel een en ander verwachten. Net het volkje dat zich klaarmaakt voor een modedefilé. Over kleuren, over de kleuren van hun vleugels. Degradé-blasé. Bij de ene moet het zoals bij Giotto zijn, en bij de andere zoals bij Fra Angelico. Sommigen dwepen hautain met Balla’s iridiserende compenetraties of zweren bij Albert Munsell of bij Wilhelm Ostwald. En die woordjes! Hun mondjes staan er naar. Petit bleu, fleur de lin gecombineerd met rose bagatelle. En over de knieval bij de annunciatie. Dat was studeren en ijver wie met de pluimen ging lopen. Wat een wereld! Over het woord colorimetrie struikelen ze uiteraard. Gevleugelde beperking. Enfin, je zou al blij zijn met gewoon wat tuinvogels in de struiken.